Thursday, July 2, 2009

Wow! Wow! We Are A Sad Nation!

Kung kayo'y nasa abroad at wala kayong TFC (The Filipino Channel), malas ninyo; hindi n'yo napapanood ang isang napakasikat na noontime show ever, ang Wowowee. Kay rami n'yo ring mga aral na 'di n'yo mapupulot.

1. Wow, sexy!

Ang unang ma-mi-miss ninyo ay ang opening number ng ASF Dancers, mga naggagandaha't seksing-seksing mga babae. Naka-two piece sila, at may mga banderitas sa kanilang kasuotan. Seksi rin ang kanilang pagsasayaw, at ang mga nakakabit na burloloy ay nagwawagayway habang sila'y nangingnig na tila may sakit na epilepsy. Feeling ko para 'yung pagsasayaw ng mga babae sa bar bago tuluyang hubarin ang kanilang suot.

May mga nag-i-split din. Sabi nga ng isang nakapanood, ang huhusay naman nila. Sabi ko, kasama talaga 'yan sa talent nila. Marahil, isa yan sa pinag-aralan nila sa kanilang trabaho bago sila naging ASF Dancer.

Naalala ko tuloy 'yung kantang Help nina Lennon at McCartney, pero babae ang kumanta, at mabagal ang estilo ng pagkanta. Ang tawag namin sa kantang 'yun ay "Kablag". Kasi, 'pag isinayaw 'yun ng sexy dancer, pag-split n'ya, isang malakas na dabog ang iyong maririnig: "Help (Kablag!) me if you can I'm feeling dooooown."

Minsan nang na-suspend ang palabas na ito dahil daw sa kalaswaan. May nangyari kasi na nahubaran 'yung isa nilang dancer kaya lumitaw 'yung nips. Wala na ngang nahuhubaran ngayon pero para sa akin malaswa pa rin ang nakakahumaling na sayaw ng ASF Dancers. Ewan ko kung bakit sila nakakalusot; baka Eat, Bulaga ang pinanonood ng mga taga-MTCRB.

2. Wow, ang swerte!

Ang ikalawa nama'y hindi ninyo matututunan na kailangan ng swerte upang umunlad ang buhay ng isang tao. Isang tamang hula lang, maka-jackpot lang, aasenso na ang isang contestant. Hindi mo kailangang maghanap-buhay, magbanat ng buto, magtrabaho. Basta, pag-swerte ka, solb lahat ng problema mo.

Siyempre, sa dami-dami ng mga nais sumali, maliit din naman ang iyong tsansa para maging kalahok. Pero, kung makasali ka naman, hindi mo pa rin nasisiguro na mag-uuwi ka ng maraming pera. 'Pag minalas-malas ka, baka isang ulo ng bawang o dalawang itlog lang ang mauwi mo. Okey lang din, basta't may tsansa kang manalo ng limampung libong piso.

Kung 'di mo napanalunan, malas mo lang talaga.

3. Wow, pasok ako!

Ang ikatlo nama'y hindi mo malalaman na hindi mo kailangang magbenta ng katawan upang magpaka-pUt@. Basta't marunong ka lang sumunod sa lahat ng ipapagawa sa'yo, kahit na ika'y magmumukhang tanga, gagawin mo, kumita lang ng pera. Dapat mahusay kang gumiling, na parang stripteaser ang dating, o kaya'y magkandalito sa "Hep, Hep, Hooray!", ayos lang. Malay mo suwertehin ka ngayon.

4. Wow, kay bait ko dahil ako'y galante!

Alam ko na ang pangunahing objective ng isang variety show ay magbigay saya. Nguni't ang pangunahing bentahan ng palabas na ito ay ang magbigay ng pag-asa sa mga manonood upang sila'y guminhawa. Kaya, hindi lang sila nakakapagbigay ng aliw, nakakatulong pa sila sa nakakarami.

Balita ko isang milyong piso ang kinikita ng host kada araw mula sa palabas na ito. Naisip ko, kung talagang gusto niyang tumulong, bakit hindi na lang n'ya ipamigay ang kanyang kinikita? Magkano lang ba ang napapalanunan ng mga kalahok, wala pa sigurong isang daang libong piso bawa't palabas, at ang perang iyon ay nanggagaling pa sa mga sponsors.

Mahaba-haba rin ang palabas na ito. Mga ala-una ng hapon siya nagsisimula, at pagdating ng alas-tres ay palabas pa rin siya. Hindi pa ako nakakapanood ng buong palabas; napapanood ko lang ito habang kumakain sa karinderyang aking pinupuntahan. Minamadali ko nga ang aking pagkain upang makaalis na sa lugar na 'yun.

Kay rami ring taga-hanga ang palabas na ito. Sa katunayan, kahit na halos isang daan ang namatay at may tatlong daan ang nadisgrasya noong mag-selebra sila ng kanilang unang anibersaryo sa ULTRA, sige pa rin ang pagdagsa ng tao upang makapasok sa palabas na ito. Ang pag-asang makapag-uwi ng malaking pera ang nag-uudyok sa kanila upang makipagsiksikan, at suungin ang ano mang sakuna na maaari nilang abutan.

Nanalo na rin ng ilang awards ito. Siguro, ang tinitignan ng mga award-giving bodies na ito ay kung gaano kasikat ang palabas, at kung gaano karaming ipinapasok na pera para sa mga producers.

Sayang nga lang at pasukan na ng mga bata. Hindi na nila makukuha ang mga values na ibinibigay ng palabas na ito.

No comments:

Post a Comment