Brain Rule Number One

Ang mahirap 'yung babangon ka ng maaga, mga alas-singko, lalo na't malamig ang hanging nanggagaling sa electric fan habang katabi mo ang mahal mo sa buhay.

Hindi ang pagbangon sa umaga upang pumasok sa trabaho ang aking ibig sabihin. Ang aking tinutukoy ay ang paggising ng maaga upang mag-exercise.

Although, mahirap rin naman talagang bumangon ng maaga upang pumasok sa opisina. Daragdagan mo pa ng pag-e-ehersisyo. Kaya ang karamihan sa ati'y ipinagpapaliban na lang ang pag-e-exercise upang madagdagan ng ilang minuto sa higaan.

Naiintindihan ko 'yun.

Sa kaso ko nga, lagi akong naghahanap ng dahilan upang manatili pang nakahiga:

"Tanghali na, mataas na ang araw. Marami nang taong nasa daan at ayaw kong makita nila akong tumatakbo."

"Masyado pang maaga, wala pang araw. Delikado, baka hindi ako makita ng mga nagmamaneho't masagasaan pa ako."

"Madilim sa labas, mukhang uulan." (Kahit alam kong hindi pa sumisikat ang araw.)

"Puyat ako. Mas importante ang tulog kesa exercise."

At kung ano-ano pang pumapasok sa isip ko para lang manatiling nakadikit ang aking ulo sa unan.

Kelan lang ay narinig ko sa isang audiobook, Brain Rules, kung saan ang unang "batas" ng utak ay nakaka-boost ng brain power ang pag-e-exercise.

Ang ibig sabihin lang, kung gusto mong maka-Dean's Lister o makapagbigay ng intelihenteng sagot kapag tinanong ka ng iyong bossing, makakatulong ng malaki kung ika'y nag-e-ehersisyo.

Nakakabawas din daw ang ehersisyo, by as much as 50%, sa risk na magkaron ang isang tao ng dementia.

Talagang kailangang kong mag-exercise, lalo na nga't ako'y mahirap makatanda ng mga mukha. Madali na rin akong makalimot ng mga bagay-bagay. Biruan nga sa opisina, 1 MB na lang ang aming RAM sa utak. Kaya nga nagtataka ako kung bakit sa gobyerno ng Hongkong unang ibinigay ang ulat ng IIRC, at hindi sa ating mga Pilipino. Kaya tuloy....

Teka, tungkol saan nga ba 'yung isinusulat ko?

Ah, oo nga pala, tungkol sa ilang benepisyo ng exercise.

At pagtitiyagaan ko na ang gumising ng maaga para tumakbo. Sa dami ng benepisyo, and isang taong hindi nag-e-ehersisyo lamang ang hindi makakakuha nito.

Lotto

Nangangailangan ako ng malaking pera ngayon. Kay laki na ng utang ko sa credit cards. Ibinebenta rin ang bahay na aming inuupahan, at gusto ko itong bilhin.

Kaya, naman, minsang nagpunta kami ni Bunso sa SM, naisip kong tumaya kami sa lotto.

Alam n'yo, malakas si Bunso sa Itaas. Kapag kami'y naghahanap ng mapaparadahan, sasabihin ko s'yang magdasal s'ya para makahanap kami. Sure enough, makakakita kami agad, at sa magandang pwesto pa.

Madasalin at malakas ang faith ni Bunso sa Diyos. Sa katunayan, may pamantayan na siya sa lalaking mapapangasawa n'ya: dapat ay may pananalig ang lalaki sa Diyos.

Kaya naman naisip kong tumaya sa Lotto at s'ya ang pipili ng mga numero. Baka sakaling manalo kami't matanggal na ang lahat ng aking mga problema.

Kaya't nang sinabi kong tataya kami sa Lotto, sumagot s'ya na aking ikinabigla.

"When did you start doing that?"

Siyempre, hindi ako nakasagot. Kay tagal na rin nang tumaya ako sa Lotto, at 'yun at isang numero lang. Alam ko rin namang hindi mananalo 'yun kasi panay petsa ng aming mga birthdays, kaya't walang numerong lalampas sa trenta'y uno.

Ang ginawa ko na lang ay tanungin s'ya kung gusto n'yang tumaya. Tumanggi s'ya. Kaya naisip ko na sa ibang paraan na lang ako hahanap ng pera.

Napag-isip-isip ko, ano kaya kung pinilit kong tumaya noong araw na 'yun? Tapos matalo. Eh, 'di, na-reinforce lang na hindi talaga wise ang magsugal. Kaso, alam na n'ya 'yun. Bakit kailangan pang ipakita sa kanya?

Ang iniisip ko ngayon ay paano kung manalo ako? Maganda ba 'yun?

Parang hindi. Kasi, anong value ang maiituro ko sa aking anak kung sakali ngang manalo ako? Na ang tagumpay ay isang tsamba lamang, na kailangan mo lang maging masuwerte upang makuha mo ang iyong gusto, at hindi mo na kailangang pagtrabahuhan ito? Na pera ang makaka-solve ng lahat ng iyong problema? Na OK lang magsugal kahit na alam mong ang iyong tsansang manalo ay mas maliit pa kesa tamaan ka ng kidlat maka-limang beses, sa iisang lugar?

Buti na lang at kasama ko si Bunso noong araw na 'yun. Siya ang aking anghel para ipaalala sa akin na hindi maganda, at hindi tama, ang tumaya sa Lotto.

Sayang din naman 'yung isandaang pisong balak ko sanang gastusin. Isang linggong meryenda na rin 'yun.

Major, Major Mistake (Part 2)

Nakakalungkot talaga ang nangyaring pang-ho-hostage ni Rolando Mendoza noong nakaraang linggo. Nakaka-disappoint din na hindi nanalo si Venus Raj sa Ms. Universe, ang haka-haka'y isang major, major mistake ang kanyang sagot.

Ang kaso, mas nakakalungkot at mas nakakadismaya ang mga reaksyon ng ating mga kabababayan sa mga nangyari. Para bang sila ang magaling.

Naalala ko tuloy ang sinabi ni Jesus, "Ang panukat na ipinansukat mo ang s'yang ipangsusukat sa'yo." At, "Bakit mo tinatanggal ang puwing mula sa iyong kapatid samantalang may troso naman sa iyong mga mata?"

Marahil nga, ako naman ang humuhusga sa kanila ngayon. Kaso, naaasar talaga ako.

"I'm ashamed of being a Filipino."

"Only in the Philippines will you see such bumbling cops."

"We have voted a retarded president."

"Her answer was a major, major mistake."

Hindi ko rin maintindihan 'yang mga Tsino na galit na galit sa ating mga Pilipino. Siguro, dahil tinanggihan nating inumin ang kanilang melamine, o kaya dahil hindi natin pinapasok sa 'Pinas ang kanilang SARS kaya gumaganti sila sa galit ngayon.

Hindi naman natin isinisi sa bawa't Tsino ang mga pangyayaring iyon. Sana nama'y mali akong isiping isinisisi nila sa bawa't 'Pinoy ang nangyari sa hostage-taking.

Well, kung kayo'y Pinoy at ikinahihiya n'yo ang maging Pilipino, inaasahan kong wala na kayo dito sa 'Pinas, sampu ng inyong kamag-anak. Kahit magsalita ng Pilipino, o Tagalog, o Cebuano, o anumang lengguwahe ng 'Pinas ay hindi n'yo gagawin. Mag-i-Inggles, mag-i-Intsik, mag-a-Arabo, o anumang banyagang salita ang inyong gamitin. Kayo't tumira na lang sa US of A, o sa Yuropa, o, mas mabuti, sa Hong Kong. At siguraduhin ninyong uminom kayo ng katakot-takot na glutathione pills at oras-oras ay gumamit kayo ng papaya soap, para magmukha na kayong forenjer, at mawala na ang bahid ng inyong pagka-Pinoy.

And if you're a non-Pilipino who hates our country, our leader, and our people very much, I hope you will never set foot in our beautiful islands. For if you do, you just might wet your pants.