Ang pinakamalupit na buwan para sa aming mga drayber ay ang huling Disyembre bago mag-eleksyon. Sa kasamaang palad, ngayong buwan 'yun.
Kadalasa'y matrapik na t'wing Disyembre. Kasi, maraming nanunundo sa airport at baka maubusan sila ng pasalubong. Kasi, maraming nagtitinda sa bangketa at kalye, kaya't hindi makaraan ang mga sasakyan. Kasi, maraming lumalabas para mamili ng regalo. Pero, 'pag ganitong malapit na ang eleks'yon, dinadagdagan pa ang pagpapagawa't pagpapaayos ng mga kalye. Kaya, ayan, lalong nagkakabuhol-buhol ang trapiko.
Kung kelan naman ma-trapik doon pa itinataon ang pagpapagawa ng mga kalsada. Tapos, may mga karatulang "A priority project of Mayor Pulpol" o kaya "Thank you, Congressman Weng-weng, for paving our street with asphalt." Bakit kaya sabay-sabay ang pagpapaayos na ito sa ganitong panahon? Kasi, malapit na'ng matapos ang kanilang termino at naghahabol silang makapaglingkod naman sa bayan matapos ang lampas dalawang taon na wala silang ginagawa? Kasi, kailangan nila ng pondo para sa kanilang kandidatura? Kasi, para maalala ng mga botante ang kanilang nagawa, kahit nag-iisa lang, pagdating ng eleks'yon?
Akala ko bawal ang mga ganitong proyekto 'pag malapit na ang eleks'yon? Bakit hinahayaan ng COMELEC? "Ma"... pero meron akong "pa". Isang malakas makaubos ng gasolina ay ang trapik. At ngayong hinahabol ng mga oil companies ang nalugi nila dahil sa EO 839, mas lalo kaming kawawa kung ang gasolina nami'y sinusunog ng hindi naman kami umaandar.
Saka, bakit may mga karatula pang "A project of the Mayor" o "Thank you, Congressman"? Una sa lahat, 'di ba trabaho nila 'yang ayusin ang mga kalye? Saka, saan ba naman galing ang perang ipinang-aayos nila? 'Di ba sa mga tao ring pinipilit nilang magpasalamat?
Naalala ko tuloy 'yung sinabi ni Kristo: "Kung ang isang amo'y dumating ng hatinggabi at nakita n'ya ang kanyang katulong na gising pa't naghihintay sa kanya, sasabihin ba ng amo na, 'Salamat, matulog ka na't magpahinga.'? Hindi. Ang sasabihin ng amo'y, 'Ipaghanda mo ako ng makakain at hintayin mo akong makatapos.'" Bakit ganoon? Kasi, sabi nga ni Kristo, eh, trabaho n'ung katulong ang hintayin ang amo't pagsilbihan. Ngayon, kung ginagawa mo ang iyong trabaho, hindi ka dapat pasalamatan. Tutal, 'yun naman ang inaasahan na gawin mo.
Tulad n'ung ginawa ng meyor namin. Sinabihan kami na lalagyan ng street lights sa aming subdivision. Libre daw. Siyempre, tuwa naman kami. Kaso, ikakabit sa amin ang kuryente ng mga street lights na 'to. Kami ang magbabayad ng kuryente para mapa-ilaw ang mga ito.
Ngek! Kahit ako'y Kapampangan, ayaw kong magpasikat kung ako naman ang gagastos. Siyempre, hindi ako pumayag magpakabit. Kaya sa aming subdivision, madilim ang aming harapan.
Buti na lang at hindi rin ako pumayag. Kasi, noong itinayo na ang mga street lights, ang initials ni meyor ang naka-ukit sa mga poste.
Meralco kilo-whaaaat???? Eh, magkano kaya ang nanggaling sa bulsa ni meyor para ipatayo ang mga poste na 'yun? At lalo namang wala s'yang iniluluwal ni isang sentimo para magliwanag ang mga 'yun. Tapos, s'ya ang sikat! Tapos, ngayong pagdating ng eleks'yon, may karatulang nagsasabing, "Thank you, Mayor, for lighting up our streets."
Sa totoo lang, dapat itong mga politiko pa ang magpasalamat sa atin. Dapat may mga karatulang nagsasabing, "Thank you, my constituents, for giving me funds for the coming elections."
Tutal, hindi naman natin trabaho ang pagyamanin sila.
No comments:
Post a Comment